Fitness!

Wyszykowałam się w swoje przyciasne leginsy, sportową, opinającą moją "kibić" bluzę. Ba! Wyposażyłam się nawet w czapkę z daszkiem, co by mnie nie oślepiło lipcowe słoneczko.

Wyruszyłam, dziarsko, pełna zapału do spalania kalorii i... po 200m spadł mi łańcuch z koła. Naprawa trwała wieki. Albo dwa. Słońce chowało się już konkretnie na dobranoc. Koniec wycieczki, ale próbowałam!

Dziś miałam ochotę wsiąść na mój stacjonarny rowerek. Dla czego tego nie zrobiłam?

No właśnie?

I oto przydaje sie pisanie do Was!

Wczoraj zawstydzona swoim lenistwem wsiadłam na PRAWDZIWY rower. Dziś, stawię czoła kolejnemu wyzwaniu. Wytrzymam przynajmniej 15minut na stacjonarnym.

"Dla czego tak unikam ruchu? Dla czego szkoda mi czasu na fitness???" - to moje przemyślanie na dziś. Dam znać, czy dałam radę temu wyzwaniu rowerkowemu. 

Eureka! Olśnło mnie dla czego unikam ćwiczeń! Te 7 minut, kiedy obserwowałam siebie, to co myślę i czuję wydało owoc!

Kiedy siedziałam na tym rowerku ( bieg - poziom 1 z 9- ciu ) pedałowałam sobie bosymi stupkami niespiesznie. W twarz wiał mi wentylator ( poziom 3 z 3- ech ), a moje uda obijały się o wystajacy brzuch. Tu uwiera krzesełko, tam coś z nowu dokucza... Czuję swoje ciało. ŚWIADOMOŚĆ, konfrontacja z faktami, których nie zmienię w sekundę.

Patrzyłam więc sobie w dół. Podłogę zasłaniało mi to co obijało się o uda. Nie podobało mi się to i uległam starej "jojczącej" myśli: Już niedługo taka nie będę. Nie mogę, nie chcę i szybko muszę pozbyć sie tego UCZUCIA dyskomfortu.

Bo to już nie chodzi o ograniczenia ciała, ale o te negatywne emocje, które przygnębiają. Ruch = kontakt ze swoim ciałem. Ciałem, które nie spełnia moich wymagań i czyni mi zawód. I to ja sama sobie uczyniłam i to właśnie jest czymś od czego uciekam. Kontakt ze swoim ciałem.

Basen- mam rozwiązanie i marzę o tym.

Poszukam innych, które będą fitnessem rozpraszającym moje samo-nie-zadowolenie z formy ciała. Sam na sam z rowerkiem? Może kiedy będe coś fajnego oglądać? Dla tego przejażdrzka na świerzym powietrzu jest lepsza od "siłki".

Każda porażka czegoś uczy. Dziś odkryłam, że unikam kontaktu z własnym ciałem. Jest niezgrabne, nieporadne, "dokucza mi" więc unikam sytuacji, w których mogłabym tego doświadczyć.