pierwszy wpis

Witam

Jestem przeciwniczką blogów(odkąd moja mama znalazła w internecie mojego bloga prowadzonego w szkole podstawowej..), ale w tej sytuacji nie mam wyjścia! Moja figura zasłużyła na to żeby zdradzić jej wszystkie sekrety, byle tylko doporowadzić ją jak najszybciej do porządku.

Zacznę od zapoznania Was z sytuacją. Pół roku temu na Dukanie schudłam 8 kg, wytrzymałam 2 miesiące. Suplementowałam się octem jabłkowym, Therma Line, smarowałam się balsamami. Potem przypomniało mi się jak smakuje czekolada i skończyło się zadowolenie z siebie, a zaczęły się wieczne wyrzuty... Po Dukanie został mi wielki brzuch, pomarszczony tyłek i boczki(nie mówiąc o szalonej liczbie na wadze). Potem miałam momenty z płytami dvd z ćwiczeniami, ćwiczeniami na youtubie, książkami i forami internetowymi. Na końcu wylądowałam u dietetyczki, opróżniając portfel mamy z 200złotych. Pani była rozsądna i fantastycznie mnie motywowała, wypisała mi jadłospis i się z nią pożegnałam. Dokładnie wyliczony i ustawiony jadłospis był niemożliwy do wykonania podczas ciężkich tygodni w szkole, więc i ta próba okazała się bezowocna. Po pani dietetyk zostało mi tylko trochę zaleceń spisanych na kartki i znów zostałam sama. Przyjaciółki są albo od urodzenia chude,albo rygorystyczne w sprawie odchudzania(bardziej u innych niż u siebie..), więc mimo, że mogę liczyć na nie w innych kwestiach, tutaj zawodzą całkowicie. Nie mówiąc o rodzinie, której hasło brzmi "brzuszek mamy zapisany w genach, to u nas rodzinne!". Moja mama choć skora do okazania pomocy, nie wie jak mnie wesprzeć i jak tylko zaczyna mi zakazywać czegoś, oczywiście ulegam pokusie,gdy nie ma jej w pobliżu. Poza tym sama szuka oparcia we mnie,bo choć jest niższa ode mnie, waży 90 kg, a ja choć się staram, trudno jest być efektywną pomocą dla innych kiedy samemu się nie radzi z podobnym problemem.

Tak więc tu i teraz ląduję w internecie wylewając rozgoryczenie na klawiaturze, szukająć wsparcia u obcych osób,licząc,że mnie zrozumieją.

Mam plan z rowerem, bieżnią, wyregulowaną dietą i ćwiczeniami na brzuch. Wszystko zaplanowałam dokładnie, jak zwykle to robię. Tylko najczęściej moje plany są nie do wykonania, ja przeżywam zawód i szukam pocieszenia w słodyczach lub fastfoodach. Chciałabym,by tym razem było inaczej, abym nic nie miała do ukrycia, lecz zarazem, by moje grzeszki nie wpędzały mnie w kompleksy i niekończące się wyrzuty.

Na dziś starczy,jutro rano mam zamiar się pomierzyć i wstawić wyniki na profil. Jutro też startuję z moim wymagającym planem, który obejmuje mniej więcej miesiąc. Trzymajcie kciuki i piszcie co mi radzicie i jakie są wasze sposoby na oparcie się pokusie i znalezienie motywacji.

(Ps. Z planem miałam startować od dzisiaj i szło mi świetnie do godziny 20, kiedy babcia mi powiedziała,żebym "nie przejmowała się moim brzuszkiem, bo jest uroczy". Wtedy dorwałam się do ptasiego mleczka z galaretką- zjadłam cały jeden poziom..)