Mistrz

Nie zawsze bycie mistrzem w pewnej dziedzinie jest godne podziwu. Ja muszę się przyznać, że osiągnęłam mistrzostwo w odkładaniu wszystkiego na ostatnią chwilę, albo chociaż na później. Jak postanowię, że zabieram się za ćwiczenia to mija ok 15 min (przygotowuję wodę, wskakuję w dresiki i sama nie wiem co jeszcze robię, ale nie zaczynam zaraz po postanowieniu) Nie jestem z tego dumna, ale mimo wszystko wciąż udaje mi się utrzymywać aktywność fizyczną, a to już jest powód do dumy. Wydaje mi się, że skoro taki ktoś jak ja daje radę, to każdy ma szanse :)

Wczoraj wieczór zmotywowałam się i udało mi się jeszcze trochę pobiegać. Mam zakwasy.....na tyłku :D Wylałam z siebie trochę potu, chociaż nie wcale nie biegałam przez cały czas.Wyglądało to tak: 5 minut marszu i minuta biegu - i tak na przemian przez pół godziny. Nie zmęczyłam się jakoś bardzo, ale najwidoczniej mój organizm miał jakiś wycisk, skoro ten pot się pojawił.

Mój mąż zmienił sposób motywowania mnie. Na początku przygadywał mi, że trochę mi przybyło tu i tam i że jak się poznaliśmy, to byłam taką drobinką (wcale mi się nie wydaje, żeby była aż taka różnica w porównaniu do teraz). A od 2-3 dni mówi "kochanie, ćwicz ćwicz,  bo widać różnicę" :) Przyznam, że zarówno jedno jak i drugie działa na mnie :)

Aha, wczoraj jak sobie ustaliłam, miałm dzień słodkości :D Zrobiłam muffinki i zjadłam 3, a w normalnych warunkach, to na 5 by się nie skończyło :D

Miłęgo dnia!! :)