spadek - nie, nie wagi - humoru...

Slawio nie wiem jak Ci dziękować za ciepłe słowo i motywację! Pomogło mi to w pozbieraniu się.
Dotarło do mnie dzisiaj, że taka droga do niczego nie prowadzi, że mogę się ocknąć za miesiąc z wielkim obleśnym tłuszczem na brzuchu i byłoby tylko gorzej. Zrozumiałam, żeby schudnąć muszę żyć w zgodzie ze samą sobą i zakopać wojenny topór z jedzeniem, by nie pochłaniać go w ilości jaka zmieściłaby się w taczkach ;)
Zresztą taka objedzona nie czuję się dobrze, jestem ciężka, z wywalonym bebechem, to nie jest fajne.
Od kilku dni jest dobrze, tak naprawdę przerwanie złego okresu zapoczątkował wpis tutaj.
Jestem optymistycznie nastawiona, trzeba dokończyć to, co się zaczęło.
Pozdrawiam i trzymam kciuki, żeby nikogo nie dotknął taki kryzys jak mnie!