42 kg temu... :-)

Witam, ćwiczenia od samego początku były i są dla mnie czymś "nierealnym" ;-)
Nie chciało mi się - po prostu ;-) Były chwile gdzie 2 miesiące robiłam brzuszki - to wszystko :-)

Przyszedł dzień w ktorym z samego rana powiedziałam sobie - DOŚĆ ! Szczerze mówiąc dzień wcześniej nie myślałam o tym, że tak mnie coś uderzy w głowe ;-)

Co do diety... Nic specjalnego, wymyśliłam sobie sama...Skoro powiedziałam DOŚĆ - trzeba było szybko coś z tym zrobić ;-)

Szczerze mówiąc z jedzenia odrzuciłam tylko pieczywo i słodycze. Ze słodyczami było ciężko - kochałam Je :-) Teraz mi ich nie brakuje :-) Przez pół roku było naprawdę ciężko bez nich wytrzymać. Po tym czasie zaczeło mi ich coraz mniej brakować, słodyczy z ręką na sercu nie jem już dwa lata. Można się odzwyczaić - taki był mój zamiar z plusowym efektem :-) Nie myślę o nich, czuję jakby ich nie było :-) Nie mam już "trzęsiawki" przed sklepem, żeby wskoczyć na małego batonika :-)
Spożywałam ogromne ilości jogurtów, kefirów, maślanek - przyszedł nawet moment w którym nie mogłam na nie patrzeć :-)
Jadłam wszystko co było przygotowywane w domu na obiad - niczego sobie nie odmawiałam ( czasami były wyjątki :-)).
Jadłam bardzo mało, a często.
Jedząc posiłki trzymałam się tego by odejść od stołu nie najedzonym - to było trudne.
Od godz 18 nie jadłam nic. Teraz jest to przyzwyczajenie - nie jadam kolacji wcale :)
Dużo wody, soków, wszystkiego, na imprezach nie odmawiałam sobie alkoholu :)

Dieta narzucona przeze mnie samą była dla mojego organizmu jak najbardziej odżywcza.
Przed odchudzaniem moje wyniki były fatalne, lekarze nie wiedzieli nawet co mi jest. Po odchudzaniu zrobiłam wyniki krwi i wszystkiego co możliwe - wyniki mam po prostu idealne :-)

Można by pisać i pisać :-)
W razie czego proszę pytać - napewno odpowiem ;-)
Pozdrawiam.